تأثیر هشت هفته تمرینات هوازی بر بیان m-rna ی il-6 سلول ها تک هسته ای در گردش خون زنان جوان تمرین کرده

مقدمه: نقش سیستم ایمنی در ورزش و پدیده التهاب ناشی از فعالیت بدنی از مواردی است که همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. il-6 از عوامل محلول سیستم ایمنی است که در نتیجه تمرین از عضله رها سازی شده و باعث پاسخ های التهابی می شود. پژوهش ها نشان داده است که il-6 بیش از دیگر سایتوکاین ها در اثر فعالیت ورزشی افزایش می یابد ولی اثرات بیولوژیک آن بعضاً یکسان نیست. در بعضی موارد نقش پیش التهابی و در مواردی نقش ضد التهابی داشته است و این دامنه تغییرات با توجه به نوع، حجم و شدت تمرین متفاوت بوده است. همچنین بافت اصلی ترشح کننده il-6 و مسئول اصلی مقادیر سیستمیک il-6 حین تمرین به وضوح مشخص نشده است. ترشح il-6 ازمایوسیت های عضله و سلول های چربی به یک تئوری تبدیل شده اما محققان در پژوهش حاضر به دنبال بررسی توانایی بالقوه سلول های تک هسته ای در ترشح il-6 حین تمرین و سازگاری احتمالی این سلول ها در نتیجه اجرای یک پروتکل بلند مدت و هم چنین تغییرات در صد چربی در نتیجه این پروتکل هستند. روش تحقیق:24 زن جوان تمرین کرده در بازه سنی 18 تا 30 سال بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه هوازی(12 نفر) و کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. گروه هوازی به مدت هشت هفته تمرینات هوازی بر پایه دویدن را طی 4 جلسه 45 دقیقه ای در هفته با 60-80 درصد vo2max انجام دادند و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. به منظور اندازه گیری بیان m-rnaی il-6 در سلول های تک هسته ای، نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی به عمل آمد، در حالی که هیچ کدام از آزمودنی ها در دوره قاعدگی یا 3 روز قبل و یا بعد از آن نبودند ، همه آنها ناشتا بودند و غذای تمام آزمودنی ها شب قبل از نمونه گیری یکسان سازی شده بود. برای اندازه گیری بیان m-rnaی il-6 از روش pcr نیمه کمی و برای سنجش درصد چربی از کالیپر و روش سه نقطه ای جکسون و پولاک استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تی-استودنت در نرم افزار spss ورژن 16 استفاده شد. نتایج: گروه تمرین هوازی در نتیجه هشت هفته تمرین افزایش معنی داری را در بیان m-rna ی il-6 در سلول های تک هسته ای نشان دادند (05/7= , t001/0 p ?). همچنین شواهد حاکی از کاهش معنی دار درصد چربی آزمودنی های گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بود(76/3= , t001/0p ?). بحث و نتیجه گیری : یافته پژوهش حاضر افزایش یافتن بیان m-rnaی il-6 سلول های تک هسته ای در گردش در نتیجه هشت هفته تمرینات هوازی بود. تناقض در نتایج تحقیقات گذشته با یافته های پژوهش حاضر احتمالاً به تفاوت روش های اندازه گیری باز می گردد. در مطالعه حاضر برای اندازه گیری میزان بیان m-rna ی il-6 در سلول های تک هسته ای از روش pcr استفاده شد. به نظر بسیاری از محققان روش pcr دقت بیشتری را در اندازه گیری فراهم می کند و این امر به واسطه شمارش کپی نامبر های rna است. مطالعاتی نیز وجود دارند که حمایت کننده ی یافته های پژوهش حاضر می باشند؛ ریند و همکارانش در بررسی اثر هشت روز تمرین ترکیبی قدرتی و استقامتی بر tnf , il-1ra, il-6 و کورتیزول مردان سالم دریافتند که بعد از هفت روز تمرین ترکیبی، میزان بیان m-rna tnf, il-1ra, il-6 به طور معنادار افزایش پیدا کرد از نتایج دیگر پژوهش حاضر کاهش درصد چربی آزمودنی ها در نتیجه هشت هفته تمرین استقامتی بود. این کاهش در کنار افزایش احتمالی il-6 سیستمیک گویای این مطلب است که برخلاف شرایط التهابی چاقی و بیماری در شرایط التهابی تمرین il-6 به موازات مقادیر چربی بدن تغییر پیدا نمی کند. نتایج پژوهش حاضر تاییدی بر این واقعیت بود که سلول های تک هسته ای در کنار سلول عضلانی منبع مهمی برای il-6 سیستمیک در نتیجه تمرین هستند . il-6 یک سایتوکاین پیش التهابی است که افزایش آن در نتیجه تمرین احتمالا باعث لکوسیتوز و نوتروفیلیا می شود که این دو ، عوامل محافظتی سیستم ایمنی در مقابل عفونت ها هستند. این افزایش پاسخ التهابی ، احتمالا بدن ورزشکاران را در مقابل عفونت ها و پاتوژن ها مقاوم می کند. هم چنین افزایش il-6 که در نتیجه سازگاری با تمرینات استقامتی اتفاق افتاد احتمالا می تواند باعث افزایش فراخوان و اکسیداسیون اسیدهای چرب شود که در نتیجه باعث بهبود عملکرد استقامتی به واسطه اتکای بیشتر به چربی به عنوان سوبسترا و همچنین کاهش درصد چربی بدن شود.